قیزیل آزربایجان (زنجان)

بو یازینین قایناقی بیلینمییر!

زنجان همیشه تنها و بدون یاور بوده و اکنون نیز تنها و بدون یاور هست
تا اتمام جنگ ایران و عراق در زنجان به ندرت کسی را میتوانستیم پیدا بکنیم که فرهنگ فارسی حرف زدن را در محیط خانواده داشته باشند سیاستهای مخملی و کابالیسم نظام بعد از اتمام جنگ کم کم نمایان شد و در اولین حرکت سیاست جدایی قزوین از زنجان را بر زبانها انداخت و پشت میز نشینان پایتخت با این ترفند شهر ترک نشین قزوین را از زنجان جدا نموده و تبلیغ فرهنگ فارسی و نزدیکی قزوین به تهران را در بین مردمان قزوین رواج داد و بعد از سالیان نزدیک و دعوای نماینده مردم زنجان (احمد حکیمی پور)در مجلس با نماینده قزوین و همچنین سنگر بندی بین زنجان و قزوین "آتش زدن ماشینها و تیراندازی و تیر پرانی بالاخره قزوین از زنجان جدا شد دریغ از حمایت نمایندگان شهرهای ترک نشین
سیاست بعدی پشت میز نشینان نظام احداث دانشگاههای فراوان در زنجان بیش از ظرفیت جمعیت شهری
شهر زنجان حدود 400000نفر جمعیت دارد که این شهر با این تراکم جمعیت 60000نفر دانشجوی غیر بومی رو در شهر خود جای داده هست یعنی به ازای حدودا هر 6 نفر زنجانی یک دانشجوی غیر بومی که مجبور هست به زبان رسمی کشور با مردم زنجان حرف بزند و مردمان زنجان نیز مجبور هستند به زبان فارسی با اونها حرف بزنند حال شما تصور بکنید در شرایط قوانین دینی و مذهبی کشور و دختران و پسرانی که در دانشگاه فرصت گپ زدن با جنس مخالف خود را پیدا میکنند تصور بکنید این سیاست ویروس وار در شهر زنجان رخنه کرده و کم کم جلوه شهر زنجان را که همگی ترکی حرف میزدند تغییر میدهد و باز هم دریغ از حمایت؟؟؟
وقتی در ورودی شهر میانه تابلوی دروازه آذربایجان نسب میگردد و مردمان شهرهای تبریز بدون توجه به سیاستهای مخملی نظام خوشحالی میکنند و دریغ از اینکه باید هر روز شاهد جدا شدن مردمان آذربایجان از خانواده خود باشیم مانند ترکهای استان مرکزی "استان قم "همدان "زنجان "قزوین "آستارا "اردبیل"خلخال"گردنه حیران "سیاستهای پرورش اکراد در آذربایجان غربی و غیره
و تنها شاهد حمایتهای غیر منطقی از طرف همزبانان هستیم که از همدردی و کمک تنها فاتحه خوانی را بلد هستند ولاغیر
و این را هم از یک دوست به گوش بسپارید که این سیاستهای نظام زمانی در 700 کیلومتری تبریز بود ولی اکنون به کمتر از 300 کیلومتری تبریز رسیده است.