قیزیل آزربایجان (زنجان)

این حکم آب سردی بود که در استانه صدمین سالگرد ادعاهای دروغین ارامنه بر روی آتش تبلیغاتی آنان ریخته شد.


دادگاه حقوق بشر اروپا، دوغو پرینچک، رهبر حزب کارگر ترکیه را در شکایتش علیه اقدامات قضایی دولت سوییس، محق دانست و وی را از حکم دادگاه لوزان، به دلیل انکار نسل کشی کذایی ارامنه تبرئه کرد.
به این ترتیب این دادگاه عالی اروپایی، حکم دادگاه لوزان سوییس، در مورد اقای پرینچک را که در سال ۲۰۰۵ در این کشور علیه نامگذاری وقایع سال ۱۹۱۵ بعنوان نسل کشی سخن گفته و بعلت استفاده از عبارت ” دروغ بین المللی ” و به دلیل ” نژادپرستی و در پیش گرفتن رفتارهای تبعیض آمیز” مجرم شناخته شده بود را نقض کرده و مردود دانسته است.
خبرگزاری صدای آلمان به دنبال صدور حکم دادگاه حقوق بشر اروپا در خصوص شکایت اقای دوغو پرینچک نوشته است: ” این دادگاه اعلام کرده که حق آزادی بیان اقای پرینچک نقض شده است.”
این خبرگزاری در ادامه تصریح کرده است:” دادگاه حقوق بشر اروپا ضمن محق دانستن بخش بزرگی ازتزهای طرح شده از سوی دوغو پرینچک و دولت ترکیه که وارد این پرونده شده بود، اعلام کرده است که وقایع سال ۱۹۱۵ نمی تواند با واقعه نسل کشی یهودیان مقایسه شود.”
در همین رابطه مولود چاووش اوغلو وزیر خارجه ترکیه نیز اظهار داشته است:”واضح است که احکام صادره از سوی سوئیس و قوانین تدوین شده در این کشور با قرار داد حقوق بشر اروپا و قوانین آن در تناقض است.”
وزیر خارجه ترکیه ضمن اشاره به اینکه ارمنستان و لابی ارمنی در سال ۲۰۱۵ تلاش های خود در نزد کشورهای ثالث را افزایش داده اند گفته است:”ارمنستان و دیاسپورای ارمنی با دوری از جدیت و عدم برخورد مثبت با پیشنهاداتی که ترکیه تاکنون مطرح ساخته، از راههای سیاسی در تلاش کسب نتیجه هستند.”
در این میان حکم دادگاه حقوق بشر اروپا، بیش از آنچه که سبب خشنودی ترکها و مسلمانان شود موجب نارضایتی ارامنه افراطی شده است. این حکم اب سردی بود که در استانه صدمین سالگرد ادعاهای دروغین ارامنه بر روی آتش تبلیغاتی آنان ریخته شد.
نگاهی مختصر به تاریخ قفقاز، ایران و آناتولی به خوبی نشان می دهد که در ۲۰۰ سال اخیر پس از ورود روسها به شهر اکثرا مسلمان نشین ایروان، خروج این شهر از تحت حاکمیت ممالک محروسه ایران عهد قاجاریه و آغاز پایان تدریجی حاکمیت دارالخلافه طهران بر منطقه قفقاز، کشتار ترکهای مسلمان آذربایجانی در این منطقه آغاز شده و در دهه های بعدی نیز با تداوم آن در شمال غرب ایران و شرق و جنوب شرقی قلمروی دولت عثمانی ابعاد بسیار خونین تری به خود گرفته است.
این در حالی است که از سال ۱۹۸۸ میلادی نیز شاهد کشتار مردم آذربایجانی قره باغ و بخصوص قتل عام گسترده مردم بی دفاع خوجالی از سوی ارامنه افراطی و یاری دولت ارمنستان به آنها بوده وهستیم.
امید است که حکم دادگاه حقوق بشر اروپا، تلنگری باشد به آن دسته از ارامنه ای که همیشه رو به گذشته دارند و از طریق دمیدن در اختلافات منطقه ای، نه منافع ملت ارمنی، بلکه منافع شخصی خود را دنبال می کنند.

تی آر تی فارسی